İçimdeki Yangın

come on, come on.. you think you drive me crazy
come on, come on...


Thom Yorke ve içimi dağlayan sesi.

geçenlerde aklıma ergenlik dönemlerimde okuduğum bir şey geldi:


"Hep zoru seçtin kendin de böyleydin,
Farklıydın hep farkı yarattın.
Anlatacak çok şeyin vardı,
Sözcüklerin hayata bağlanışındaydı,
Gerçeküstüydü sevdiklerin,
Filmlerin vardı kendine ait, benim dediklerin,
Kimsenin dokunamadığı sınırların vardı;
Aşıldığı anda kükrediğin.
İsteklerin vardı bazen bir lira etmeyen,
İsteklerin vardı bazen bin liraya elde edilemeyen."

bir sefer okuyunca hemen ezberlemişim, kimin yazdığını nerede bulup nerede okuduğumu bilmiyorum. normalde de böyle şeyleri sevmem. ergenlik triplerinde hissettiriyor bana kendimi. ama bu, ama bu...
aklıma geldiği zaman, sanki benim için yazılmış gibi hissedip bir ego patlaması yaşıyorum. orada anlatıldığı gibi, filmlerin yanı sıra bunu da benimsiyorum.

uzun zamandır buraya dökmek istediğim bir şey var. "benim" dediğim filmlerin, "benim" dediğim şarkılarla buluşması gibi bir şey.

bazı şarkılar bazı filmlere o kadar çok yaşıyor ki.
daha önce bu seriye başlama çalışması adı altında Leonard Cohen'den Waiting For The Miracle ile Natural Born Killers'ı yazmıştım. çok basit kalmış o en sevdiğim 3. şarkı ve en sevdiğim 4. filme göre. tekrar gündeme getireceğim.

ve gelelim Incendies'e.
Old Boy izleyenler için dil yutturacak bir film değil, fakat ondan çok daha duygusal. Old Boy'da şaşkınlıktan apışıp kalıyorsunuz ama bunda insan ister istemez zırıl zırıl ağlıyor. Bir de işin içine Thom Yorke girince, aman yarabbim!

blogger'ın video ekleme zımbırtısını hiç sevmediğimi belirtmeden geçemeyeceğim maalesef. her neyse..

filmin bu sahnesi kazındı beynime. ara ara aklıma geliyor, döngüye alıyorum bunu defalarca izliyorum arka arkaya. çocuklara zaten dayanamam, bu yavrucakların duruşu ve saçı kesilenin bakışları gözümün önünden gitmiyor uzunca bir süre. ah, ahh..

filmin IMDb linkine buradan ulaşabilirsiniz efendim.

bir başka film'im'de görüşmek üzere,

hoşça kalın, dostça kalın.